Een burn-out wil je niet nog een keer, daarom ben ik gaan onderzoeken wat de reden van mijn burn-out is geweest. Dit heeft me een hoop inzichten gegeven. Ik heb mezelf beter leren kennen en ik weet nu wat ik moet veranderen en voor welke valkuilen ik moet waken. In dit artikel geef ik je een inkijkje in wat er allemaal in mijn hoofd speelde op het moment dat ik uitviel met een burn-out.

De reden van mijn burn-out

Je krijgt geen burn-out van alleen hard werken. Je raakt overbelast als je meer van jezelf vraagt dan dat je aan kunt. Als je structureel probeert activiteiten van 48 uur in 24 uur te stoppen. Als je externe zaken boven jouw fysieke en mentale gezondheid laat gaan. Eigenlijk ontstaat een burn-out nooit om één reden. Bij iedereen spelen er meer zaken in het leven die invloed hebben. In dit artikel lees je wat er bij mij allemaal van invloed is geweest

Een verhuizing én een nieuwe baan

Ik verhuisde van een dorpje in Brabant naar ‘de grote stad’ Utrecht én wisselde in die periode ook van baan, alsof het niets was. Er werd me een contract aangeboden voor 36 uur per week in plaats van 32 uur wat ik graag wilde, daarnaast kreeg een lager salaris dan ik mezelf waard vond. Ik ging toch akkoord, omdat ik de baan niet mis wilde lopen en ik mega veel reistijd vanuit Utrecht naar mijn baan in Eindhoven niet zag zitten.

Een eigen bedrijf wat moest en zou groeien

Daarnaast had ik mijn eigen bedrijf al wat ik wilde laten groeien. Wekelijks wilde ik een blog publiceren en ik was al online coach. Mijn overtuiging was dat als ik ‘ooit iets wilde maken van mijn bedrijf’ ik er hard voor moest werken.

Ik was nooit tevreden

Je leest het misschien al tussen de regels door. Ik deed te veel in te weinig uren en ik was nooit tevreden. De baan die viel me uiteindelijk zwaarder dan gedacht of beter gezegd gehoopt. Ik vond dat mijn eigen bedrijf moest groeien, maar is dat realistisch als je 36 uur werkt? Dat groeien wilde ik ook niet vanuit de intentie dat ik zo veel mogelijk mensen wilde helpen. Ik hoopte stiekem dat mijn bedrijf zo succesvol zou worden zodat ik op den duur die baan op kon zeggen. Maar laten we even realistisch zijn hoe groot is die kans dat je in de uren die nog over bleven je bedrijf zo succesvol kunt maken.

Hardnekkige overtuigingen die ik in stand hield

• Je moet hard werken voor je geld
• Niks doen is zonde van je tijd
• Je ziek melden doe je alleen als je koorts hebt
• Werken is nou eenmaal niet leuk
• Ik moet net zo veel geld per maand verdienen als mijn partner

Een beslissing waar je met je hart niet achter staat, daar kom je altijd op terug!

Ik maakte beslissingen met mijn verstand in plaats van met mijn gevoel

Het gaat al verder terug dan de werkgever waar ik werkte op het moment dat ik uit viel. Ik studeerde Bedrijfseconomie, want daar is altijd werk in. Ik hield banen die ik inhoudelijk niet leuk vond te lang aan, want dan wist ik zeker hoeveel inkomen ik had. Een master durfde ik niet te doen, omdat ik dan een studielening aan zou moeten gaan of nog minimaal twee jaar op een houtje zou moeten bijten. Ik had immers geleerd dat je nooit mocht lenen, alleen voor een hypotheek. Dit zijn allemaal beredeneringen met het verstand, om mogelijke risico’s uit de weg te gaan. Dit lijkt een goede keuze maar dat is het niet. Een beslissing waar je met je hart niet achter staat daar kom je namelijk altijd achteraf op terug.

Ik negeerde de alarmbellen van mijn lichaam

Al tijden sliep ik slecht, al zo lang dat ik er van overtuigd was dat ik een slechte slaper was. Ik werd iedere nacht vaak wakker, sliep heel licht en voelde me ‘s ochtends ongelofelijk opgejaagd. Dit zijn duidelijke signalen van stress. Er waren momenten waarop ik een soort opvlieger kreeg, dan werd mijn ademhaling heel oppervlakkig en dan kreeg ik het enorm warm. Later werd dit nog erger en werden het echt paniekaanvallen. Rustig stilzitten kon ik niet, dan voelde ik me schuldig en ik had er ook het geduld niet voor. Een boek lezen kon ik niet meer, want daar had je focus voor nodig. Die had ik niet meer. Dit zijn alarmbellen van een naderende burn-out. Het teken dat je rustig aan moest doen, wat deed ik? Tandje erbij. Niet aanstellen en doorgaan.

Waarom ik de reden van mijn burn-out heb onderzocht

Een burn-out wil ik niet nog een keer. Dat is dan ook de reden waarom ik eens goed bij mezelf te raden ben gegaan waar de oorspong ervan. Door je eigen gedrag, normen, waarden en overtuigingen onder de loep te nemen weet ik op welke vlakken ik dingen anders aan kan pakken. Hoe ik ervoor kan zorgen dat ik mijn belastbaarheid en mijn inspanning beter op elkaar afstem. Dit heb ik niet alleen gedaan, maar met behulp van een psycholoog en een coach.

Vraag hulp, het liefst voordat je in die burn-out beland!

Herken jij je in mijn verhaal? Ook jij hoeft dit niet alleen op te lossen.
Kom in actie, schakel hulp in en het liefst voordat je in die burn-out beland. Bekijk mijn aanbod om erachter te komen of ik jou misschien kan helpen.

Volg me op Facebook | Twitter | Instagram | LinkedIn