Een burn out krijg je niet van de ene op de andere dag. Vaak zijn er al veel signalen van een burn out voorbij gekomen, voordat je jezelf realiseert dat je een probleem hebt. Vroeger hoorde je wel eens dat mensen overspannen waren, tegenwoordig kampen we vooral met een burn out. Als je overspannen bent is het je allemaal wat te veel en heb je waarschijnlijk al last van een aantal van de klachten uit het lijstje hieronder. Toch kun je dan nog wel normaal functioneren, je voelt je alleen niet op en top. Tegenwoordig trappen we dan niet meer op de rem, we negeren de signalen van een burn out in wording. We moeten wat harder werken dan zal het wel goed komen. Door nog harder te werken komt het niet goed en dan ineens is het daar; de burn out. Je bent opgebrand.

De signalen van een burn out sluipen er langzaam in

Door de grenzen van je lichaam en geest te negeren raken je hersenen op termijn zo overbelast dat je een burn out krijgt. Je voelt je al tijden niet op en top, je bent waarschijnlijk overspannen. Je zit in een modus waarbij je steeds weer net genoeg oplaad om een dag of bepaalde activiteit te overleven. Als je lang genoeg slecht slaapt ga je vanzelf geloven dat je gewoon een slechte slaper bent. Regelmatig bestempel je jezelf als aansteller met al je pijntjes en kwaaltjes. Andere mensen doen dit toch ook allemaal gewoon?! Mijn lichaam heeft me ruimschoots gewaarschuwd voor een burn out. Met onderstaande signalen van een burn out wilde mijn lichaam mij laten weten dat het tijd was voor een time out.

1. 1. Geen creativiteit

      Hoe het met mijn blog gaat is dat er vaak iets begint te borrelen in mijn hoofd, op den duur ‘moet’ ik het opschrijven om het uit mijn hoofd te krijgen. Er borrelde helemaal niks meer, ik moest schrijven van mezelf maar er kwam niks. Ik kon me ook niet bedenken hoe ik een mooie foto kon maken voor mijn Instagram. Experimenteren in de keuken was er ook niet meer bij, ik maakte het liefste gebakken aardappels, rode kool uit een potje met krokante kipschnitzels uit de oven. Ik raakte totaal inspiratieloos

   2. Slecht slapen

      Het was niet zo dat ik uren wakker lag, maar ik sliep heel licht. Ik was altijd in uiterste staat van alertheid. Mijn hoofd was altijd aan. Ik droomde dan ook over loonberekeningen, HTML codes, dat de was nog opgeruimd moest worden eigenlijk over alles wat in mijn hoofd zat. De grens tussen dromen en nadenken was heel vaag. Iedere nacht was ik zeker tussen de zes en tien keer echt wakker. Niet gek dat ik dan ook nooit uitgeslapen wakker werd. Ik sliep uiteindelijk al ruim een jaar zo slecht, waardoor ik het normaal was gaan vinden. Ik zag dit totaal niet als één van de signalen van een burn out in wording, ik was gewoon een slechte slaper.

   3. Geen focus

      Vergaderingen waren echt de hel, want hoe moest je onthouden wat die mensen allemaal vertelden? Als ze maar geen vraag stelde, want vaak wist ik helemaal niet meer wat het onderwerp was. Ik was overal met tien dingen tegelijkertijd bezig. Thuis was dat eten koken en was ophangen, wat resulteerde in dingen die net iets te krokant werden gebakken. Op kantoor was ik aan het mailen, scannen, loonmutaties verwerken, maar keek in tussentijd ook nog even folders op internet met als resultaat dat er niks echt af kwam en dat dingen vaak ook niet foutloos gebeurde. Ik had het idee dat ik overal alleen maar dingen verplaatste, ik veroorzaakte rumoer zonder meetbaar resultaat.

   4. Ontspannen is onmogelijk

      Ik kocht allerlei boeken, die me zouden helpen een betere versie van mezelf te worden. Ik ging op de bank zitten met een boek, stond weer op want ik had nog geen thee. Ging toch nog even in de brievenbus kijken of er post zou zijn. Ging weer op de bank zitten, sloeg het boek open. Oh even een berichtje sturen. Poging drie, ik lag vier zinnen en was weer afgeleid. Als ik op de bank ging zitten om tv te kijken kon ik het programma ook niet volgen, ik deed de hele tijd maar allemaal dingen tegelijkertijd omdat ik simpelweg geen rust in mijn lichaam had om te blijven zitten of te liggen.

   5. PDS

      Al jaren geleden was het prikkelbare darmsyndroom (PDS) vastgesteld. Ik had altijd al regelmatig last van buikpijn. In het verleden kon ik dit vrij goed onder controle houden door goed te eten, voldoende te slapen en te bewegen. Het laatste jaar voordat ik uit viel werden de klachten steeds erger. Iedere dag aan het einde van de werkdag zag mijn buik eruit alsof ik twintig weken zwanger was. Een enorme opgeblazen pijnlijke buik, vaak zat ik aan het einde van de dag met de knoop van mijn broek los achter het bureau.

   6. Angsten

      Ik vond autorijden steeds enger worden. Van rijbaan wisselen vond ik ineens heel beangstigend. Wat als andere auto’s me niet zouden zien? Wat als de chauffeur van de vrachtwagen naast me in slaap zou vallen en zomaar ineens naar links zou komen? Als kind ben ik ooit gebeten door een hond, iets wat me altijd nog wel achtervolgd maar wel in beperkte mate. Sommige honden vond ik leuk, sommige helemaal niet het was een soort gezichtsuitdrukking die me zei of een hond oké was. Ineens vond ik alle honden niet meer leuk, ik durfde niet zo goed meer alleen te gaan wandelen of hardlopen uit angst dat er een hond achter me aan zou komen.

   7. Te veel adrenaline

      Als de wekker ‘s ochtends ging sprong ik soms uit mijn bed alsof er een veer onder het matras zat. Ik had haast, om op kantoor te komen. Hoe eerder ik er was des te eerder kon ik weer naar huis. Ik voelde me de hele dag opgejaagd. Je zou het kunnen vergelijken met alsof je te veel koffie hebt gedronken of wanneer er een hond achter je aan heeft gerend die je wilde bijten. Tegen de tijd dat dit gevoel weg was gezakt, was mijn energie voor die dag dan ook volledig op gebrand.

   8. De supermarkt is een doolhof

      Ik kon niet bedenken wat we moesten eten. Had ik iets bedacht, pakte ik twee ingrediënten voor dat recept ging vervolgens weer twijfelen, legde deze ingrediënten weer terug in het schap en ik was weer terug bij af. Ik kon niet bedenken welke dingen goed bij elkaar gecombineerd konden worden. Ook kon ik niet onthouden wat ik nodig had, als ik zonder lijstje vertrok voor vier artikelen kon ik zo een uur wegblijven. Denkend over wat ik nodig had, waar het eigenlijk stond en of er nog andere handige dingen waren die ik ook wel kon kopen. Om vervolgens thuis te komen met maar de helft van wat ik werkelijk nodig had.

   9. Emotionele dweil

      Tranen met tuiten en het werd steeds erger. Vaak huilde ik als ik alleen was. Wanneer is dat? Iedere dag heen en terug in de auto naar het werk, standaard. Ik ben de koele kikker die nooit huilt om films, maar muziek dat is een ander verhaal. De gekste dingen raakte me enorm. Van de documentaire over Avicci was ik echt nog een week de weg kwijt. Ik dacht doe jezelf dit leed niet aan, ga iets doen wat je blij maakt. Confronterend, want precies datzelfde deed ik ook niet. Dus als ‘Wake me up’ op de radio komt beginnen mijn ogen al te prikken na de eerste paar tonen. Dan zei er nog af en toe iemand iets onaardig tegen me, was ik gewoon moe, sliep mijn vriend een nacht niet thuis. Alles werd ineens een reden om te huilen.

   10. Paniekaanvallen

       Ik dacht altijd dat een paniekaanval voortkomt uit een acute paniek situatie, als er iemand gewond is of iets dergelijks. Ik wist wel dat paniekaanvallen bij de signalen van een burn out hoorde, maar ik wist niet zo goed wat het inhield. In feite is het een soort kortsluiting in je hoofd. Als iets niet liep zoals ik wilde, als ik zelf iets moest uitzoeken of beslissen en ik hoopte dat iemand me zou helpen of als ik langer op een feestje bleef dan dat ik het eigenlijk leuk had resulteerde dat in een paniek aanval. Ik merkte aan mezelf dat ik oppervlakkig begin te ademen, soms kon het gesust worden met wat frisse lucht. Vaak ook niet en volgde hyperventilatie, waarbij het even helemaal wit werd voor mijn ogen. Paniekaanvallen horen vaak bij de signalen van een burn out in wording, heb je hier last van? Echt, doe er iets mee!

Je lichaam is een geniaal systeem, onderschat dat niet!

Herken jij je in meerdere klachten? Natuurlijk kan jouw lichaam ook andere signalen van een burn out in worden afgeeft. Heb je klachten, neem het serieus. Zorg ervoor dat je een hele periode een stapje terug kunt doen. Ga er vanuit dat je structureel iets moet veranderen in wat je doet, want waardoor zijn deze klachten ontstaan? Een heel goed punt om eens over na te denken. Moet jij alle dingen doen die je doet? Denk niet ik ga twee weken op vakantie en dan is het ‘gemaakt’, geef jezelf tijd om bij te komen van deze structurele overbelasting. Doe je dat niet? Het gaat je nooit lukken je lichaam te slim af te zijn. Als jij niet naar je lichaam luistert trekt het op een bepaald moment genadeloos aan de handrem.

Zet dit artikel jou aan het denken? Ik heb me na de periode dat ik uitgevallen ben ontwikkeld tot expert op dit gebied. Ik coach mensen met stress en burn-out klachten. Dat wil zeggen mensen wie echt herstellende zijn van een burn-out, maar ook mensen die merken dat ze klachten ervaren en erger willen voorkomen. Kijk op de pagina coaching voor de mogelijkheden voor een eenmalig gesprek of een coachtraject met meerdere gesprekken.

Volg me op Facebook | Twitter | Instagram | LinkedIn

Foto: Lonneke Noordeloos