Vanaf de kleuterschool krijgen we een soort plaatje geschetst. Er is een soort schema voor het leven, wat als het leven niet op schema ligt? Ik kan je wel zeggen toen ik dertig werd gingen in mijn hoofd alle alarmbellen af. Ik dacht dat je het leven dan ‘op orde’ zou hebben, wat is dat eigenlijk? Wanneer heb je het leven op orde, wat is het schema dat je zou moeten volgen? Belangrijker, wat gebeurt er als je dat niet doet?

De verwachting van het leven

Jongens spelen met auto’s en gaan op voetbal. Meisjes spelen met barbies en gaan op dansen. Je gaat naar de middelbare school, daarna een vervolg opleiding. Doe je een MBO opleiding, dan is een volgende stap van samenwonen en kinderen krijgen begin twintig geaccepteerd. Ga je studeren, dan laten mogen die kinderen nog wel even op zich laten wachten, er zal namelijk eerst flink carrière gemaakt moeten worden. Tegen je dertigste, dan hoor je het leven toch wel ‘op orde’ te hebben. Gesettled te zijn, met een partner en een koophuis en wie weet een paar kinderen. Wacht je tot na je dertigste met kinderen? Dan liggen de hints er dik bovenop, dan zijn er mensen (die zelf blijkbaar geen spannend leven hebben) die precies bestuderen of je nog wel alcohol drinkt. Niet alleen de hints vliegen je om de oren, ook de brutale vraag wanneer het nou eens gaat gebeuren. Stel dat je nou geen kinderen wilt? Of nu nog niet. Erger nog, het gaat allemaal niet zo makkelijk als jullie zouden hopen en er plaatsen allerlei mensen dit soort opmerkingen. Zullen we gewoon even kappen met alle druk die we elkaar op deze manier opleggen?

Loop ik op schema?

Een gezin stichten

Ik kan niet zeggen dat ik mezelf niet schuldig maak aan dit soort gedachten. Veel mensen van mijn leeftijd hebben al kinderen. Wat als het nou niet mocht lukken? Als je ouder bent herstelt je lichaam minder makkelijk. De vruchtbaarheid neemt af. Als ik eerlijk naar mezelf ben heb ik nog geen één goed argument gehoord om op dit moment wel kinderen te willen. Ik kan er ook niks aan doen, mijn hondenwens is gewoon echt nog veel groter dan mijn kinderwens.

Een droomhuis kopen

Dit soort gedachten heb ik ook over het kopen van een huis. Waar komt dit door? Niet omdat ik de enorme drang heb om te verhuizen of flink te klussen. Dit komt omdat er regelmatig iemand roept ‘betaal je zoveel huur? Dat is zonde van je geld.’ Eigenlijk zitten we hier prima nu, dus we wachten wel tot er echt een droomhuis voorbij komt. Ik spaar liever even door dan dat we nu een huis kopen, omdat ik dan weer een vinkje kan zetten om aan de verwachting van anderen te voldoen. Uit ervaring heb ik inmiddels wel geleerd dat verhuizen niet echt mijn hobby is.

Mijn carrière

Op slechte dagen denk ik dat ik maar wat aanmodder. Parttime in loondienst en daarnaast ondernemen. Op een slechte dag denk ik wat ben ik nou voor flut ondernemer en in het bedrijfsleven tel je ook niet mee met die drie dagen. Als ik dit soort gedachten heb weet ik dat ik mezelf even streng toe moet spreken. Ik weet wat er gebeurt als je niet doet wat je leuk vind. Dan loop ik leeg en als ik iets niet wil is het nog een burn-out. Ik doe wat ik leuk vind op dit moment, dat is het allerbelangrijkste! Je zou kunnen denken dat mijn leven niet op schema loopt. Ik vind van wel, mijn eigen schema. Laten we iedereen ook voor zijn eigen schema aan laten houden. Vergeet sowieso niet, plannen zijn er om van af te wijken.

Zullen we het schema der verwachtingen afschaffen?

Verwachtingen beginnen heel vaak al onbewust bij je ouders. Ze bedoelen het gegarandeerd goed, maar ook zij hebben het leven niet uitgevonden. Ze modderen ook maar wat aan en blijkbaar is dat goed uitgepakt en ben jij gewoon opgegroeid. Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk, dus laat je niet allerlei regels opleggen door de mensen om je heen. Probeer niet aan de verwachtingen te voldoen. Probeer de verwachting te managen door duidelijk te maken dat er verschillende visies naast elkaar kunnen bestaan.

Zelf merk ik dat sinds ik in de stad ben gaan wonen de verwachtingen van de mensen in een dorp echt anders zijn. Dat wil niet zeggen dat het verkeerd is, ook niet om in een dorp te wonen. Ik mis de gezelligheid en dat je veel mensen kent zelfs wel eens, maar wat ik niet mis is dat je altijd maar precies binnen de lijntjes moet kleuren om niet op te vallen. Zullen we allemaal een stoppen met al die verwachtingen subtiel of onsubtiel naar anderen te uiten? De verwachtingen die jij van het leven hebt hoeven niet die van een ander te zijn. Zoals altijd begint het natuurlijk bij je zelf. Stop met je oordeel overal over geven als mensen dingen in het leven anders aanpakken dan zoals jij het zelf graag zou willen!

Wat maakt jou NU gelukkig?

Maakt nu een huis kopen je gelukkig? Maakt een baan waarbij jij je te pletter werkt, maar een statige functie op je LinkedIn kunt zetten wel gelukkig? Wat zou je doen als niemand een oordeel over je zou hebben? Waar zou je werken? Waar zou je wonen? Wat zou je als hobby hebben? En wat zou je online durven plaatsen? Want ook daarin bedenken we ons veel te veel wat anderen ergens van vinden. Wat zou jij doen als er geen belemmeringen bestonden? Misschien heb je voor dit plan een flinke bankrekening nodig, maar toch zit er in de uitkomst altijd een kern in waar je iets mee kunt. Denk er eens over na, wat kun je nu al toepassen?

Ga er eens mee aan de slag. Brainstorm er op los. Maak een moodboard of bullet journal. Probeer je eens wat minder van anderen aan te trekken en meer naar je hart te luisteren. Het leven kent geen gebruiksaanwijzing, we doen allemaal maar wat!

Volg me op Facebook | Twitter | Instagram | LinkedIn