Je bekijkt nu Waaruit blijkt dat ik een perfectionist ben?

Waaruit blijkt dat ik een perfectionist ben?

Na jarenlang ontkennen kan ik er niet meer omheen, ik ben een perfectionist. Al eerder schreef ik een artikel over hoe mijn perfectionisme me (bijna) de das om deed. Een mooi startpunt om te gaan werken aan dat perfectionisme. Met als doel het naar een normaal niveau te brengen, zodat het voor je in plaats van tegen je werkt. Mijn perfectionisme mag er zijn, maar tot op bepaalde hoogte. Het mag niet meer voelen als een das die steeds strakker gaat zitten. Ik dacht altijd dat perfectionisten geen fouten maken, super netjes zijn en alles op orde hebben. Dat blijkt dus echt niet waar te zijn. Ik laat je in dit artikel zien waaruit voor mij blijkt dat ik een perfectionist ben.

Ik kan me niet concentreren in een rommelig huis

Eerst opruimen, voordat ik aan de slag kan. Mijn vriend heeft er minder last van dus laat vrolijk de vaatwasser vol, zet de gebruikte vaat op het aanrecht, gooit zijn sokken achter het bed en gaat de deur uit. Als die vaatwasser dan leeg gaat, dan staan soms de saladeschalen ineens in de ‘verkeerde’ volgorde in de kast, waarna ik ze weer omdraai. Nu lijkt het alsof ik een huiself ben, dat is echt niet zo en hij doet genoeg, maar ik stoor me dus direct als hij dingen niet zo doet zoals ik ze graag zie. Dan kun je twee dingen doen, opruimen of je proberen los te laten. Ik word steeds beter in de eerste optie, maar het kost moeite.

De icoontjes op mijn iPhone

Veel gebruikte apps staan op het hoofdscherm, maar minder gebruikte apps voeg ik samen in een mapje. In het mapje navigatie staan bijvoorbeeld de kaarten app van Apple, de kompas, Google Maps, de NS app, Uber, Maps.me, Flitsmeister en Parkmobile. Zo zijn er nog meer mapjes met social media kanalen die ik niet super veel gebruik, shopping apps hebben een apart mapje, cloudopslag apps, foto en video bewerking, financiën en ga zo nog maar even door. Mijn telefoon heeft dan ook maar anderhalve pagina aan apps/mapjes.

Nagellak tic

Op mijn tenen draag ik in de zomer vrijwel altijd nagellak, maar op mijn handen bijna nooit en dat heeft een reden. Als er een hoekje van mijn nagellak af is MOET het er af (of bijgewerkt worden). Ga ik de deur uit en kom ik er onderweg achter dat er een hoekje vanaf is voel ik me de hele dag alsof ik op mijn pantoffels de deur uit ben gegaan. Indien ik nagellak draag op mijn vinger- en teennagels ALTIJD dezelfde kleur.

Ruitjes, streepjes, bolletjes, panter combineer ik nooit

Soms zie ik wel eens iemand meteen printje op de schoenen en op de kleding en dan vind ik dat oprecht super leuk. Het lukt me niet mijn loafers met slangenprint als ik ook een shirtje aan heb met een streepje er in. Dit geldt ook voor parels en glinsters, spijker op spijker en ga zo maar door… Ik vind het bij anderen super leuk, maar in mijn hoofd is dit een lastig ding.

Ik ben nooit tevreden

Een foto voor Instagram? Ik vind het zelf eigenlijk nooit zo mooi als de foto die iemand anders maakt. Het aantal bezoekers op mijn website, kan altijd beter. Heb ik ergens een gesprek of interview gedaan dan denk ik altijd dat ik dingen anders of beter had kunnen verwoorden. De oplossing hiervoor is eens even terug kijken hoe veel je gegroeid bent in een periode in plaats van jezelf te vergelijken met anderen. Iets wat ik altijd vertel aan de mensen die ik coach. Natuurlijk lekt de kraan bij de loodgieter thuis ook.

Waaruit blijkt het niet dat ik een perfectionist ben?

Als je nu denkt dat ik echt last heb van dwangneurose, dat is gelukkig niet waar. Ik kan prima over de voegen van de tegels lopen, daar hoef ik niet overheen te springen en het volume van de autoradio kan gewoon op een oneven aantal staan. Mijn kledingkast is een ongeorganiseerde bende, net als alle andere kasten waar de deur van dicht kan eigenlijk. Kleding die ik even heb gedragen, maar ik nog wel een keer aan kan en daarom op een stoel zijn gegooid (of naast die stoel op de grond liggen).

Hoe pak ik de perfectionist in me aan?

Een nieuwe burn-out wil ik zeker niet meemaken, dat is dan ook de reden dat ik hier echt aan werk. Ik vraag me vaker af wat ik nodig heb op een moment. Is dat rust, dan probeer ik op de bank te gaan zitten en niet meer te denken aan de vaatwasser die nog vol zit. Gaat mijn hoofd toch weer uit naar die vaatwasser? Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik het niet doe? Precies, niks. Blijven zitten dus. Nog iets wat heel goed helpt is vaker dingen uitbesteden (helaas voor mijn vriend). Wie heeft eigenlijk bepaalt dat ik een bepaalde taak moet doen? Meestal ben ik dat zelf. Ik moet zeggen op de schaal van rommel scoren we wat hoger, maar op de schaal van perfectionist scoor ik zeker lager.

Heb jij (soms) last van perfectionisme en hoe ga je hiermee om?

 

Liefs Hanneke

Volg me op Facebook | Twitter | Instagram | LinkedIn
Waaruit blijkt dat ik een perfectionist ben?
Foto: Lonneke Noordeloos Fotografie

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.